Czy w grach logicznych zawsze można pomijać poziomy?

Satysfakcja z rozwiązania zagadki jest wrodzona. Poznajesz zasady gry, a następnie stajesz przed wyzwaniem, które sprawdza twoją wiedzę na temat tych zasad. przewidywalność uspokajaa słyszenie kliknięcia, dzwonka lub dzwonka gry po rozwiązaniu każdej zagadki to zastrzyk serotoniny, na którym trochę się uzależniłem. Ale czasami nie potrafię rozwiązać zagadki i w takich sytuacjach jestem wdzięczny za gry, które pozwalają mi iść dalej.

W wielu grach logicznych poziomy stają się trudniejsze i bardziej skomplikowane w miarę postępów, często wykorzystując wcześniejsze łamigłówki do nauki taktyk, których będziesz używać w późniejszych wyzwaniach. Istnieją również gry logiczne — często nowsze wydania — które nie przejmują się tym, czy potrafisz rozwiązać każdy poziom. Trochę w lewo jest doskonałym przykładem: gra polega na relaksie (choć jest też zyskowny) trochę reputacji osoby doprowadzającej graczy do szału), a trzymanie gracza jako zakładnika na trudnym poziomie byłoby sprzeczne z zasadami. Co ważniejsze, co jest „trudne” w grze logicznej takiej jak Trochę w lewo jest o wiele bardziej subiektywny, dlatego twórcy gry zdecydowali się pozwolić graczom pominąć poziomy, które im się nie podobają.

To test Rorschacha gry, szczególnie w przypadku Dodatek Seeing Stars która została wydana w czerwcu; te nowe łamigłówki mają wiele potencjalnych rozwiązań, czasami pięć lub więcej dla jednej łamigłówki. Została stworzona do pomijania, co dla mnie nie oznacza po prostu przejścia dalej. Odrzucam również pomysł, iż gry są satysfakcjonujące tylko wtedy, gdy ukończysz każdy ostatni bit, i to samodzielnie. Oszukiwanie — lub współpraca, jak lubimy to nazywać w Polygon — jest nieodłączną częścią współczesnych gier dla jednego gracza, tak bardzo, iż Studnia dla zwierząt zawiera całą zagadkę, której nie da się rozwiązać bez pomocy innych graczy.

Innym powodem, dla którego pomijanie poziomów jest niezbędną i docenianą funkcją dla graczy takich jak ja, jest ogromna liczba gier, w które chcę teraz grać. Są setki gier logicznych, w które można się zagłębić, a jeżeli utknę w jednej łamigłówce tak bardzo, iż nie będę w stanie kontynuować gry, prawdopodobnie przejdę do innej gry w moim backlogu.

Naprawdę nie jest moją sprawą, czy inni gracze pomijają poziomy, ale myślę, iż gracze są z natury dość zmotywowani. W końcu cały powód, dla którego siadamy do gry, to chęć przeżycia gry. Więc dla perfekcjonistów i purystów, oferowanie opcji pomijania poziomów niczego nie odbiera. Tego typu gracze prawdopodobnie i tak będą się pocić nad trudną łamigłówką, ponieważ po prostu chcieć aby ukończyć zadanie przed przejściem dalej, a nie dlatego, iż gra ich do tego zmusza.

Nawigacja po pięciu dziennikach na tym poziomie Aranżer było dla mnie zabawnym i szybkim zwycięstwem, podczas gdy inne momenty stanowiły nie lada wyzwanie.Obraz: Furniture & Mattress LLC

Arranger: Gra logicznaktóra zostanie wydana w czwartek, pozwala graczom pomijać poziomy, ale nie ułatwia tego. Aby pominąć poziom, musisz przejść do bramy na końcu poziomu (co czasami wymaga sporo manewrowania), aby aktywować wyskakujące okienko „pomiń poziom”. Do tej pory zrobiłem to tylko raz w tej grze i poczułem się równie ulżony, iż pominąłem poziom, którego nie udało mi się rozwiązać przez cztery kolejne sesje, jak wtedy, gdy rozwiązałem kolejną zagadkę w ciągu kilku minut.

Wygląda na to, iż pomijanie poziomów staje się coraz bardziej powszechną cechą gier logicznych. Uważam to za mile widziane potwierdzenie, iż wszyscy mamy naprawdę różne mózgi, które lubią i świetnie sobie radzą z różnymi rzeczami.