Kunitsu-Gami firmy Capcom łączy strategię obrony wieży z ideą organizowania społeczności

Gdy Kunitsu-Gami: Ścieżka Bogini zadebiutował podczas cyfrowego letniego pokazu Capcomu w zeszłym rokuNie zwróciłem na to większej uwagi. Wyglądało to jak RPG akcji o wysokim koncepcie, oparte na japońskiej mitologii, które czerpało niektóre ze swoich artystycznych wskazówek z innej wysoce stylizowanej gry Capcomu, Okami. I chociaż uwielbiam gry RPG akcji i japoński folklor, to ani ten pierwszy zwiastun, ani te, które pojawiły się później, nie pokazały mi wystarczająco dużo o tym, co gra miałaby w sobie interesującego.

Dopiero po wypróbowaniu wersji demonstracyjnej gry tegoroczny Letni Festiwal Gieri później, kiedy udało mi się zdobyć egzemplarz, w końcu Rozumiem. I kurczę, naprawdę warto zagrać w tę grę.

W Kunitsu-Gami: Ścieżka Boginigrasz jako Soh, strażnik kapłanki Yoshiro, którą musisz chronić i prowadzić przez krainę, pomagając jej oczyścić ją ze złych demonów. W wiadomości e-mail do Skraj, dyrektor artystyczny i dyrektor gry Shuichi Kawata napisał, iż marketing otaczający grę nie był zamierzony Kunitsu-Gami nie było jasne, jaki to rodzaj gry.

„Ten tytuł to mieszanka kilku gatunków” – napisał Kawata. „I wyobrażaliśmy sobie, iż ludzie będą mieli różne wrażenia”.

Rzucam wam wyzwanie: musicie zgadnąć, co to za gra, patrząc na ten zwiastun premierowy.

Kawata opisał Kunitsu-Gami jako „dziewicza” gra obronna. Rozgrywka jest podzielona na trzy części: dzień, noc i cykl budowy bazy. W ciągu dnia Soh odwiedza górskie wioski dotknięte demonicznym zepsuciem. Oczyszcza je i ratuje mieszkańców wioski, którzy pomogą mu w nadchodzącym cyklu nocnym. W nocy atakują demony, mając nadzieję, iż dotrą do Yoshiro, aby ją zabić. Aby ich powstrzymać, Soh przydziela mieszkańcom wioski różne zadania, z których każdy ma własne umiejętności, mocne i słabe strony, i rozmieszcza ich w całej wiosce, aby uniemożliwić demonom dotarcie do Yoshiro. Gdy Yoshiro dociera do końca wioski, zostaje ona trwale oczyszczona, co czyni ją nową bazą, którą Soh i mieszkańcy muszą naprawić, zanim przejdą do następnej lokacji.

Uwielbiam jak Kunitsu-Gami sprytnie iteruje gry typu tower defense. Przydzielasz role wieśniakom dzięki kryształów, zasobu zdobywanego poprzez pokonywanie demonów w nocy i oczyszczanie wioski w ciągu dnia. Nie każdy wieśniak może pełnić każdą rolę, a niektóre role nie nadają się do walki, chociaż mają inne korzyści. Podczas cyklu dziennego mogę przydzielić kilku moich ludzi do roli złodzieja, wysyłając ich, aby wykopali więcej kryształów lub racji żywnościowych, które działają jak mikstury lecznicze dla Soh i wieśniaków. Ale złodzieje są bezużyteczni w nocy, wymagając ode mnie marnowania cennego czasu i kryształów, aby ich ponownie przydzielić i ponownie rozmieścić. Czasami mogę nie mieć wystarczającej liczby kryształów, ponieważ wykorzystałem je wszystkie, aby kupić drogą rolę zapaśnika sumo — który zwraca uwagę demonów na siebie i odciąga je od Yoshiro — lub acetic, który używa swojej mocy, aby zamrażać demony na ich miejscu, czyniąc je łatwym łupem dla łuku łucznika lub topora drwala.

Oprócz prostego ukończenia etapu, każda bitwa w wiosce zawiera również zestaw specjalnych parametrów, których spełnienie zapewni dodatkowe gadżety. Jeden parametr wymagał, abym nie użył więcej niż 1900 kryształów. Choć początkowo wydawało się to trywialne, cel ten stał się o wiele trudniejszy do osiągnięcia, ponieważ ten etap Również wymagało, abym dał Yoshiro 1500 kryształów, aby go ukończyć. Zostało mi tylko 400 kryształów dla moich wieśniaków — niezwykle napięty budżet, gdy podstawowe role, takie jak łucznik i drwal, kosztują 50 kryształów za sztukę, podczas gdy potężniejsze role kosztują od 150 do 300.

Naprawdę podobało mi się to napięcie między strategicznym przydziałem a rozmieszczeniem. Czy wydać kryształy, aby uzyskać potężne role, pozostawiając mnie z mniejszą liczbą obrońców? Czy zaryzykować, iż moja większa, ale słabsza armia zostanie pokonana? Kunitsu-Gami jest również wyjątkowy, ponieważ nigdy nie wpadł w pułapkę bycia zbyt trywialnym. W innych grach typu tower defense można ustawić obronę tak dobrze, iż można usiąść i oglądać samą rozgrywkę. Mnie się to nigdy nie zdarzyło. Bez względu na to, czy miałem nadmiar zasobów i dobrze rozmieszczonych mieszkańców, zawsze musiałem być w stanie najwyższej gotowości, często przychodząc na ratunek Yoshiro dzięki jednego z ostatecznych ataków Soh. Na każdym poziomie, Kunitsu-Gami zaoferowało taki rodzaj wyzwania, który sprawia, iż ​​mój mózg, który jest zafascynowany łamigłówkami i strategiami, aż kipi z ekscytacji.

Choć nie jest to wybitna cecha, w grze jest też interesujący fragment fabuły. Każdy uratowany przez ciebie wieśniak ma imię i biografię, a ja lubiłem czytać ich historie i to, jak się ze sobą przeplatają. Ci ludzie stali się czymś więcej niż bezimiennymi jednostkami, które można rzucić na demoniczną hordę, ale członkami żywej, oddychającej społeczności składającej się z małżeństw, rodziny i przyjaciół. To stworzyło piękny przekaz, który przypomniał mi aforyzm „my wszyscy mamy”.

W Kunitsu-GamiSoh jest jedynym, który ma szkolenie bojowe, podczas gdy wszyscy inni są rolnikami, rybakami i gospodyniami domowymi. Zamiast czekać na pomoc z zewnątrz lub ulegać nieustępliwym demonom, ci zwykli ludzie chwycili za broń, którą mieli, aby bronić swoich domów i rodzin. W klimacie politycznym, który wydaje się zdecydowany na cofnięcie ochrony kobiet, osób queer i osób kolorowych, miło jest zobaczyć ten przekaz. Pomoc nie nadchodzi — my jesteśmy pomocą. To sentyment wspierany przez to, co Kawata podzielił się jako Kunitsu-Gami Główny temat.

„Wyzwanie jest siłą napędową tej gry” – napisał. „Stawiamy czoła różnym warunkom poważnie i bez strachu brniemy naprzód”.

Kunitsu-Gami: Ścieżka Bogini jest już dostępna na PlayStation, PC, Xbox i Xbox Game Pass.