Pac-Man World 2 Re-Pac – recenzja (PS5). Pac-Przygoda dla Pac-Fanów

Chichotem losu jest to, iż Pac-Man, choć jest jednym z najbardziej kultowych bohaterów gier wideo, jest również – przynajmniej w mojej opinii – jednym z najbardziej nijakich i nieinteresujących. No, bo ile charakteru można mieć w sobie żółta kulka (bądź kółko w zależności od wersji). Nie przeszkodziło to przy tym Namco w próbie dopisania do niej całego świata wraz ze swego rodzaju mitologią. Efektem okazała się dość ciepło przyjęta, ale raczej zapomniana trylogia Pac-Man World, której druga odsłona doczekała się w tym miesiącu remaku. Oto Pac-Man World 2 Re-Pac, moi mili.

Spis Treści

• Pac-Fabuła
• Pac-Rozgrywka
• Pac-Remake
• Dodatkowa Pac-Zawartość
• Pac-Podsumowanie

Kup Pac-Man World 2 Re-Pac (PS5)

Pac-Fabuła

O ile do światotwórstwa w kontekście Pac-Mana jak najbardziej można podejść z polotem, tworząc chociażby takie Shadow Labyrinth, o tyle wymaga to odwagi. Namco postawiło na wariant bezpieczny: bezpłciowy świat zamieszkiwany przez innych Pac-Ludzi (tutaj posiłkuję się fanowską Wikią, bo za Chiny Ludowe nie wiem, czym Pac-Man i jego pobratymcy są), czczących wielkie drzewo o złotych owocach. Te padają łupem dobrze znanym każdemu graczowi duchów, z czeluści uwolniony zostaje demon Spooky, a my w butach Pac-Mana zostajemy wytypowani na bohatera, która uratuje wioskę przed stworem.

To właśnie w tej wiosce toczy się życie Pac-Ludzi, a ona sama stanowi naszą bazę wypadową.

Pac-Man World 2 Re-Pac to produkcja artystycznie nudna i pod wieloma względami po prostu wtórna. Brak tu interesujących bohaterów, choćby w kontekście gry – jakby nie było – dla młodszego odbiorcy. Ot, Pac-Dziecko, Pac-Piesek, Pac-Kobieta, Pac-Staruszek… Szczytem literackim scenarzysty jest sprawienie, by Pinky (różowy duch) umizgiwała się do naszego protagonisty, jednocześnie frustrując się na wyraźny brak zainteresowania nimi z jego strony. Nie spodziewałem się oczywiście historii rodem z Disco Elysium. Fabuła w tego typu grach ma w końcu drugorzędne znaczenie, ale nie znaczy to, iż można położyć na nią lachę. Interesujący bohaterowie nie muszą być skomplikowania, mogą być prości niczym Toad z Mario czy Aku-Aku z Crasha Bandicoota, ale ich osobowość sprawia, iż do gry łatwiej się przywiązać, zwłaszcza dziecku, do którego Pac-Man World 2 Re-Pac jest kierowany.

Pac-Rozgrywka

Pod względem rozgrywki jest to natomiast klasyczna platformówka 3D, nieodstępująca od formuły ani na krok. o ile graliście kiedykolwiek w dowolną odsłonę Super Mario Bros. bądź inne produkcji z tego gatunku, poczujecie się jak w domu. Standardowo bowiem biegamy po liniowych mapach z licznymi odnogami, w których poukrywano sekrety, a naszym nadrzędnym celem jest po prostu dotarcie do końca trasy i zebranie znajdującego się tam emblematu Pac-Mana. Po drodze natomiast może dosłownie wyczyścić mapę z kropek, zebrać poukrywane owoce i złote monety, a także spróbować swoich sił w walce, pokonując każdego napotkanego przeciwnika (głównie zwierzątek) przy pomocy standardowego kopniaka, klapnięcia o ziemię tyłkiem po wyskoku czy bezużytecznego rzutu żółtą kulką.

W wulkanie faktycznie można się spocić.

Sporą zaletą jest natomiast niezłe, całkiem intuicyjne i precyzyjne sterowanie. Pac-Man to przez większość czasu przedłużenie nas samych, aczkolwiek nie obyło się bez kilku problemów. Uważam chociażby, iż wspomniane pacnięcie tyłkiem o ziemię, przypisane pod podwójne naciśnięcie X-a, to zbrodnia. Trudno zliczyć ileż Pac-Manów zginęło tylko dlatego, iż moja pamięć mięśniowa spróbowała wykonać nieistniejący tu podwójny skok, posyłając tym samym protagonistę prosto w przepaść. Niekiedy figle płata również kamera, która pomimo posiadania pełnej kontroli nad nią, niekiedy utrudnia ocenę odległości. Poza tym jednak większość wpadek była moją winą i pod względem mechanicznym nie mam grze zbyt wiele do zarzucenia.

Pierwsze dwa światy (łącznie jest ich 6, po 4 poziomy każdy, wliczając w to walkę z bossem) jawiły mi się zatem jako potwornie nudne i przerażeniem zapatrywałem się na konieczność spędzenia przy Pac-Man World 2 Re-Pac kolejnych kilku godzin (jednorazowe przejście bez czyszczenia map to jakiś 4-5 godzin). Na szczęście okazało się, iż twórcy położyli wyłącznie początek, po którym całość nabiera rumieńców i oferuje sporo różnorodnych mechanik. Ot, warto wspomnieć na przykład dynamiczne poziomy na łyżwach w śnieżnych krainach czy możliwość wskoczenia za stery łodzi podwodnej w – nie zgadniecie – wodnym świecie. Również podróż do wulkanu skutecznie podnosi adrenalinę proporcjonalnie do skaczącego nagle poziomu trudności. Świetnie wypadają też walki z bossami – proste, acz stosunkowo wymagające (w kontekście tej konkretnej gry) i różnorodne, czego najlepszym przykładem przyjmująca formułę gry rytmicznej walka z mechanicznym pająkiem. Wprawdzie nie wymaga wyczucia rytmu, ale wizualnie wypada świetnie.

Klasycznie nie mogło zabraknąć poziomu z kamerą od przodu.

Pac-Remake

Wytłuszczając specyfikę rozgrywki dla tych, którzy oryginału dotąd nie znali (a może nas być – jak przypuszczam – całkiem sporo), możemy w końcu przejść do sedna – czym Pac-Man World 2 Re-Pac jest? To pełnoprawny remake, co oznacza, iż zmiany sięgnęły dużo dalej, niż tylko do warstwy audiowizualnej. Ta wygląda teraz naprawdę dobrze, ciesząc przede wszystkimi nowymi animacjami i współczesnym oświetleniem, a jednocześnie trzymając się oryginału na tyle blisko, iż przez bardzo długi czas żyłem w złudnym przeświadczeniu, iż oryginał zaledwie przypudrowano. Nie, zmieniło się dużo, wliczając w to choćby wyrenderowane od nowa przerywniki filmowe, co przecież wcale gwarantem nie jest. Niemniej, gdyby twórcy na tym poprzestali, trudno byłoby to w mojej ocenie nazywać remakiem. Byłaby to w końcu dokładnie ta sama gra, jeno ładniejsza.

Tymczasem Pac-Man World 2 Re-Pac stanowić będzie nowe doświadczenie również dla fanów oryginału. Przede wszystkim spora część poziomów została przeprojektowana, dzięki czemu w levelach podwodnych gracza nie goni już przesuwający się ekran, w Haunted Boardwalk, czyli poziomie na wrotkach, dodano poręcze, po których możemy grindować, a podczas wyprawy do wulkanu czekać będą nas nowe zagrożenia. Spore zmiany zaszły również w walkach z bossami. Ci, kiedy odbierzemy im połowę zdrowia, używają teraz skradzionych owoców do zwiększenia swojej siły, czyniąc samo starcie ciekawszym i trudniejszy. Mało tego, potyczki z Pinky i Blinkym zostało stworzone od zera, a finałowa walka ze Spookym została wydłużona o dwie dodatkowe fazy.

Dodatkowej zawartości – zwłaszcza wliczywszy tę z remaku – jest tutaj dość dużo.

Dodatkowa Pac-Zawartość

Jeżeli podstawowa kampania wyda Wam się mimo wszystko zbyt łatwa, to Re-Pac oferuje również dwie dodatkowe, zdecydowanie trudniejsze historie. Pierwsza z nich odblokowuje się zaraz po finale, kiedy Pac-Boy i Pac-Sis zostają wessani przez portal wewnątrz drzewa, a Pac-Man zmuszony jest do wyruszenia do przeszłości, by ich uratować. Po dokonaniu tego dostajemy dostęp na opcjonalnego starcia z Toc-Manem, okraszonego całkiem zabawną, acz dość kloaczną fabułą. Pamiętajcie jednak, iż misje te dokładnie przetestują Wasze umiejętności. Skok poziomu trudności jest dość diametralny, przez co obie kampanie wydłużają zabawę o kilka kolejnych godzin.

Sporo zmian zaszło również w sferze znajdziek i nagród za nie. Przede wszystkim dla wszystkich z poziomów pojawiły się misje, wymagające od nas wykonania konkretnych rzeczy – zebrania wszystkich owoców, pokonania bossa bez straty życia, zaliczenia próby czasowej na brąz, takie tam. W nagrodę dostajemy nowe kostiumy dla Pac-Mana w przypadku zwykłych poziomów, a po zaliczeniu misji związanej z bossem nową grę do ogrania w salonie automatowym w wiosce – Pac-Man, Pac-Mania i Pac-Attack. Tym razem są to oryginalne wersje gier, a niech ich edycje stworzone dla Namco Musem lub Namco Anthology 2. Niestety z powodów licencyjnych zabrakło Ms. Pac-Man, dostępnego w Pac-Man World 2.