Elbląg w połowie lat 70. XX w. stał się areną bezpardonowej gry politycznej pomiędzy dwoma wysoko postawionymi przedstawicielami lokalnych struktur PZPR – Antonim Połowniakiem i Bolesławem Smagałą. Jej kolejne odsłony miały miejsce w zacisznych gabinetach komitetów partyjnych. Gra niedługo przerodziła się w konflikt, który był nieunikniony i wynikał z okoliczności oraz charakterów obu jego aktorów. W pewnym momencie konflikt przybrał charakter „wojny zastępczej”. Jedną z jej ofiar był Antoni Wieczorek – prezes spółdzielni „Plastyk”. W niniejszym artykule opowiem, jak doszło do jego usunięcia z funkcji prezesa „Plastyka” i powołania do życia nowej spółdzielni „Renoma”, do której Wieczorek został przeniesiony.