Recenzja: Wilki [Gra planszowa]

Zdjęcie: Recenzja: Wilki [Gra planszowa]

A gdyby tak rzucić wszystko, wyjechać w Bieszczady i zostać wilkiem? Poprowadź swoje stado do dominacji nad przeciwnikami. Kontroluj najlepsze tereny łowieckie, zdobądź jak najwięcej punktów i przekonaj się, kto jest prawdziwym Alfą.

Zawartość pudełka

Zanim opowiem co znajdziemy wewnątrz pudełka, skupmy się na jego wieku. Nie jest to może coś, na co zwykle zwraca się uwagę, ale muszę przyznać, iż grafika na samym boxie z grą jest wyjątkowo piękna. jeżeli zdecydujecie się na dodanie tego tytułu do kolekcji, to polecam umieścić pudełko frontem, aby móc podziwiać to piękne wilcze oko.

Wewnątrz pudełka znajdziemy komponenty dla wszystkich z maksymalnie 5 graczy. Jest to duża plansza gracza oraz zestaw pionków we właściwym kolorze. Pionki wykonane są z drewna i reprezentują 4 różne jednostki. Są to wilk, wilk alfa, nora oraz legowisko.

Duże, prostokątne płytki terenu, potrzebne będą do wykonywania akcji. Znajdziemy ich w pudełku 30, po 6 na każdego gracza. Znajdziemy tutaj też sporą liczbę znaczników zwierzyny, samotnych wilków czy punktacji. Największym gabarytowo elementem jest karta faz księżyca.

Na samym końcu zostały nam płytki terenu. Wszystkie mają identyczny kształt, ale różnią się oczywiście rozmieszczeniem hexów. Jedna z płytek, przedzielona rzeką jest startową płytką, którą kładziemy na środku stołu.

Nie mogło oczywiście zabraknąć instrukcji czy kart pomocy dla wszystkich gracza.

Wykonanie

Większość elementów gry wykonanych jest z kartonu. Gruba tektura, to coś, z czego znane są gry wydawane przez Portal. Nie martwię się więc o ich trwałość. Powinny spokojnie wytrzymać wiele sesji. Same grafiki na elementach są czytelne i ładnie wykonane. Szczególnie pozytywnie wrażenie zrobiły na mnie plansze gracza. Nie są co prawda dwuwarstwowe, przez co składowane na nich pionki mogą się łatwo przesuwać, ale sam ich układ jest dość przejrzysty. Dodatkowo krótkie opisy wszystkich zdolności sprawią, iż od razu wiadomo, do czego one służą.

Głównym daniem tego wydania będą natomiast drewniane figurki. Znajdziemy ich tu całkiem sporo, bo 140. Po 28 pionków na gracza. Co interesujące wydawca zapakował je w 4 woreczki strunowe, dzieląc według rodzaju. Oznacza to, iż w jednym woreczku mieliśmy np. wszystkie figurki wilków alfa we wszystkich kolorach. Jest to jednak dość słabe rozwiązanie, więc gwałtownie posegregowałem je według kolorów i umieściłem w osobnych woreczkach. Tak zdecydowanie łatwiej będzie grę rozstawić.

Początkowe rozstawienie

Sposób rozmieszczenia komponentów zależeć będzie od liczby graczy. Na tej podstawie dobierana jest liczba płytek terenów, zwierzyny i innych elementów. Wszystko opisane jest w instrukcji. Jedyne, o czym warto pamiętać to fakt, iż rozgrywka dla dwóch graczy ma własne, osobne zasady.

Na środku stołu układamy początkową planszę terenu, a wokół niej pozostałe płytki tworzące naszą mapę. Następnie losujemy wymaganą liczbę znaczników fazy księżyca i losowo układamy je w wyznaczonych na płytkach miejscach. Znaczniki te determinują kolejność, w jakiej dane terytorium będzie punktowane.

Początkowe rozstawienie dla 3 graczy

To samo robimy ze znacznikami samotnych wilków i zwierzyny. Na środku stołu kładziemy też tor faz księżyca. Na nim odkładać będziemy wyeliminowane figurki i znaczniki. Ten tor determinuje też kiedy rozgrywka się zakończy.

Każdy z graczy pobiera planszę gracza i figurki wilków: po dwie figurki zwykłego wilka i wilka alfa umieszczamy na środku planszy, wedle zasad opisanych w instrukcji. Resztę figurek ustawiamy w odpowiednich miejscach na planszy gracza. Figurki na planszy blokują pola i ich zagranie odsłania ukryte pod nimi zdolności czy punkty.

Na sam koniec pozostają kafelki terenów. Każdy z graczy otrzymuje jeden kafelek reprezentujący jego domyślny teren (kafelek jest z dwóch stron identyczny), oraz 5 dwustronnych. Kafelki należy ułożyć nad planszą gracza w taki sposób, żeby żaden teren się nie powtórzył.

Zasady

W swojej turze gracz wykonuje 2 z 4 dostępnych akcji. Muszą być one różne, nie można więc dwa razy zrobić tego samego. Dostępne do wykonania akcje to: ruch, założenie nory, rozbudowanie nory na legowisko oraz wycie/dominacja.

Akcje wykonujemy na hexach danego terenu. Jest ich 5 różnych rodzajów i żeby móc wykonać akcję na jednym z nich musimy posiadać dwa kafelki z tym samym rodzajem terenu nad planszą gracza. Dla przykładu — jeżeli chcemy wykonać akcję na hexie zielonej łąki, to musimy mieć dwa kafelki z tym rodzajem terenu nad swoją planszą gracza. Odwracamy je na drugą stronę i wykonujemy daną akcję.

Do tego dochodzą ograniczenia zasięgu akcji, które wynikają wprost z naszej karty gracza. Każda zagrana nora, legowisko czy nowy wilk zwiększają w tym względzie nasze możliwości.

Ruch jest dość oczywisty. Pozwala nam przemieścić naszą watahę na inne tereny. Norę budować możemy albo na hexie, na którym znajduje się wilk alfa, albo na dowolnym sąsiednim kafelku. jeżeli norę wybudujemy obok źródła wody, to możemy ją przekształcić w legowisko.

Najciekawszą akcją jest wycie. Pozwala ona na zwerbowanie do naszego stada porozrzucanych po planszy samotnych wilków. Wycie możemy też wykorzystać do zdominowania wilków naszych przeciwników.

Do tego dochodzą jeszcze dodatkowe akcje, jak polowanie na zwierzynę. To wymaga, aby 3 pionki wilków otoczyły znacznik zwierzyny. Będziemy mogli wtedy zabrać taki łup i umieścić na naszej planszy gracza. Nasze wilki są jednak dość wybredne i dwa razy tego samego typu zwierzyny nie złowią. Na następny obiad trzeba będzie poszukać czegoś innego.

Fazy księżyca

Kluczowe w życiu każdego wilka są fazy księżyca. Dlatego ważne są także i w tej grze. To właśnie fazy księżyca określają, jak długo będziemy grać i w jakiej kolejności będą punktowane tereny. Przy rozstawianiu gry losowo rozmieszczamy na terenach znaczniki faz księżyca. Wiemy więc od początku, które tereny będą punktowane w pierwszej kolejności.

Za każdym razem gdy z gry eliminowany jest jakiś znacznik lub pionek, to umieszczamy go na torze faz księżyca. Kiedy przekroczymy daną fazę, zaczniemy podliczać punkty za konkretne tereny. Do punktacji wlicza się liczba nor i legowisk jak i samych wilków. Wygrywa ten gracz, który ma ich najwięcej na danym terenie.

Taka mechanika świetnie wpływa na dynamikę rozgrywki. To od nas zależy czy chcemy rzucić się na podbój terenu, który gwałtownie będzie punktowany. Czy może zdecydujemy się udać w inne miejsce, aby tam na spokojnie budować swoją dominację?

Gra dobiegnie końca po ostatniej fazie księżyca. Gracze sumują wtedy wszystkie zdobyte punkty z terenów, oraz z tego co udało im się zebrać na karcie gracza. Wygrywa najlepszy wilk.

Podsumowanie

Wilki to bardzo interesująca strategiczna propozycja. Bardzo podoba mi się to, iż rzeczywiście możesz poczuć się tutaj niczym wilk. Twórcy zadali sobie pytanie „co takiego robią wilki” i przenieśli to z powodzeniem do gry planszowej.

Na plus należy zaliczyć także to, iż nie ma tutaj jednej, słusznej drogi do celu. Każdy musi znaleźć swoją ścieżkę i zdecydować jak potoczą się losy jego stada. Jednocześnie nie ma też jednoznacznie złych decyzji, bo każda koniec końców może przynieść punkty. Jeden zdecyduje się rozszerzać ruch stada, kto inny postawi na zasięg wycia. A jeszcze inną drogą będzie skupienie się na polowaniach.

Całość dopełnia świetne wykonanie. Drewniane figurki zawsze prezentują się świetnie. Wiadomo, iż nie będą tak pełne szczegółów jak plastikowe odpowiedniki, ale i tak wyglądają bardzo dobrze — od razu wiadomo, iż to figurki wilków. Całość dopełnia piękne opakowanie, o którym pisałem wcześniej. I choć nie powinno oceniać się planszówki po okładce, tak zdecydowanie warto się zasugerować sercem. jeżeli więc obrazek z wieczka was urzekł, a opisana przeze mnie mechanika przypadła wam do gustu, to warto dać wilkom szansę.

Egzemplarz recenzencki dostarczył Portal Games