Setup – recenzja gry planszowej

1 rok temu

Kafelki jak w Scrabblach, cyferki jak w Rummikubie, kolory jak w klasycznej talii kart… Setup to gra, która wywołuje wiele skojarzeń z prawdziwymi klasykami, ale czy oprócz tego ma coś jeszcze do zaoferowania?

Setup, wydana w Polsce przez Rebel, to abstrakcyjna gra logiczna autorstwa Jacoba Berga. Charakteryzuje się przede wszystkim prostymi zasadami i szybką rozgrywką. Do zabawy zasiąść może 2 do 4 graczy w wieku powyżej 8 lat. Zgodnie z informacjami z pudełka, zabawa powinna zająć około 45 minut.

JAK SIĘ W TO GRA?

Tak jak wspomniałem wcześniej, zasady w Setup są bardzo proste, czego dowodzi chociażby 4-stronicowa instrukcja. Celem gry jest dotarcie do mety jako pierwszy gracz, a robimy to przez zdobywanie punktów. Punkty z kolei zdobywamy poprzez tworzenie zestawów, które to tworzymy dokładając na planszę płytki. Proste, nie?

Może jednak dodajmy sobie trochę szczegółów. Najważniejsze w grze są karciane płytki i plansza. Płytek mamy w sumie 50 – 5 kolorów (kier, karo, pik, trefl i… gwiazdka), w każdym wartości od 1 do 10. Każdy gracz dostaje po 4 takie płytki do prywatnej puli, kolejne 4 wykładane są obok planszy, na której, w środkowej jej części, wykładamy kolejne 4. Otóż środkowe pola są częścią wspólną, pozostałe 8 to pola bonusowe należące do poszczególnych graczy.

Jesteśmy gotowi, możemy grać. W swojej turze gracz ma dwie opcje do wyboru – stworzyć zestaw albo wymienić posiadane płytki. Zdecydowanie częściej będziemy wybierać pierwszą możliwość, bo to ona przyniesie punkty. Zestaw składa się z co najmniej dwóch płytek które: a) mają taką samą wartość albo b) są ułożone w kolejności rosnącej w ramach jednego koloru. Korzystać możemy z prywatnej puli, ogólnej lub obu, czyli w sumie z 8 płytek. Przy czym wszystkie dołożone płytki muszą być częścią tego samego zestawu, aczkolwiek mogą tworzyć nowe z tym, co już znajduje się na planszy. Pola na planszy łączą się ze sobą w pionie, poziomie i skośnie, co daje sporo możliwości w tworzeniu zestawów, zwłaszcza iż nowe płytki możemy kłaść na już znajdujących się na planszy.

WYKONANIE

Gra wygląda w sumie bardzo fajnie, wydana jest bardzo porządnie. Plastikowe elementy są bardzo solidne, a płytki pasują do siebie idealnie i nie ma możliwości, żeby stworzona w toku rozgrywki wieża się przewróciła. Podoba mi się dobrana paleta, pastelowe kolory. Wszystko jest czytelne, przejrzyste, takie “w sam raz”.

JAK WRAŻENIA Z ROZGRYWKI?

Ciężko jest powiedzieć, iż bawiłem źle, ale nie mogę też powiedzieć iż było jakoś specjalnie przyjemnie. Ot, logiczna układanka. Gra wymaga przede wszystkim spostrzegawczości, podczas zabawy trzeba zwracać uwagę na to, co robią przeciwnicy czy na obie pule płytek, żeby wyłapać możliwie najlepsze połączenia. Jest to całkiem sympatyczne, ale niekoniecznie wciągające. Dużym plusem w tym przypadku jest czas rozgrywki, dwuosobowe partie potrafią zamknąć się w 20 minut. W sumie nie ma tutaj za dużo o czym pisać, w swojej turze masz dwie możliwości. Dokładasz płytki albo je wymieniasz i jedziemy dalej. To jest bardzo prosta gra, która nie daje jakoś wybitnie dużo możliwości i wyborów.

PODSUMOWANIE I OCENA

Nie jest to tytuł, do którego mam ochotę często wracać, ale gra nie sprawia mi bólu. Osobiście myślę, iż Setup może sprawdzić się jako gra familijna, seniorzy też będą się bawić całkiem nieźle. Całkiem dobrze sprawdza się w każdym składzie osobowym, ale im nas więcej tym lepiej, ciaśniej, trzeba więcej pokombinować. Co do wieku, to myślę iż 8 lat faktycznie jest dość optymalne.

No co tu dużo mówić – Setup mnie nie porwał. Rozgrywki, które musiałem rozegrać na potrzeby recenzji były ok, ale czy teraz miałbym ochotę znowu do tej gry usiąść? Niekoniecznie. To jest jeden z tych tytułów, które leżą sobie na półce, wciśnięte pomiędzy inne gry, a o której się po prostu nie pamięta. Czasami ktoś ją wyjmie, zapyta, a ja odpowiem “o, przez cały czas ją mam! No możemy zagrać na rozgrzewkę”.

Ostateczna ocena gry to 5.5/10. Raz na jakiś czas mogę zagrać, ale bez wielkiego entuzjazmu.

Setup w serwisie Planszeo.pl