The Legend of Zelda: Echoes of Wisdom ma wielkie pomysły, ale nie ma gdzie ich wykorzystać

Legenda Zeldy: Echa Mądrościstart 26 września, jest pierwszą samodzielną przygodą księżniczki Zeldy. Jej debiutancki solowy występ świetnie przedstawia Zeldę jako protagonistkę, która jest wyjątkowa i odrębna od tego zielonego gościa. Jednak skąpe otoczenie gry, schematyczne lochy, uproszczone platformówki i łamigłówki ostatecznie ją pochłaniają, przez co Zelda wydaje się niewykorzystana, choćby w swojej własnej grze.

W Echa mądrościgigantyczne szczeliny otworzyły się w całym Hyrule, uwięziając wszystko i wszystkich w próżni bezruchu, jednocześnie wypluwając złe wersje ludzi, których szczeliny pochłonęły. Z pomocą uroczego stworzenia o imieniu Tri, Zelda musi użyć mocy kopiowania Tri Rod, aby uratować swoich sojuszników, pokonać złe klony i powstrzymać szczeliny przed połknięciem całego Hyrule.

Zanim Echa mądrościkażda okazja, jaką mieliśmy, aby grać jako Zelda, była w spin-offach, z rozgrywką zaprojektowaną tak, aby pasowała do dowolnego alternatywnego wszechświata, w którym się znajduje, a nie do jej własnej osobowości. Jest typową protagonistką miecza i planszy w swoich dwóch grach Philips CD-i. Wybucha eleganckie ogrodzenie w Wojownicy Hyrule i używa niezliczone moce Sheikah Slate do walki w Wiek nieszczęść. I oczywiście ma parę śmiercionośnych rąk ocenionych na E dla wszystkich w Super Smash Bros.

Ale co ma największy sens w przypadku Zeldy, w jej pierwotnym kontekście jako Księżniczki Hyrule, kiedy Linka nie ma w pobliżu, a trzeba zbadać lochy i pokonać potwory?

W Echa mądrościZelda musi dowiedzieć się, jak używać ech, czyli kopii, obiektów z całego Hyrule, aby uratować dzień. jeżeli jest duża luka do pokonania, Zelda może użyć Tri Rod, aby zbudować most z łóżek. Kiedy na jej drodze staje świniowaty Moblin, może przywołać większego, okrutniejszego Moblin echo, aby z nim walczyć. Echa mądrości jest mądra, ponieważ pozwala Zeldzie ustanowić własną tożsamość bohaterki, która wydaje się autentyczna dla niej jako postaci. Nie potrzebuje brutalnej siły i pasów narzędziowych wartych specjalistyczne narzędzia, tylko swojego mózgu i jednego lub dwóch zoli ognia. Jest inna niż Link, ale jest równie groźną siłą jak on — choćby bardziej przerażającą. W końcu, o kogo Ganon powinien się bardziej martwić? O faceta, który może go zabić mieczem, czy o dziewczynę, która może go zabić dosłownie wszystko?

W pierwszych kilku godzinach gry używanie echa do rozwiązywania zagadek i walki z potworami było naprawdę świetną zabawąprzypominając mi pierwsze godziny Oddech Dzikiego Lub Łzy Królestwa. Ogrom Hyrule rozciągał się przede mną, pełen rzeczy do odkrycia, a ode mnie zależało, jak to zrobić. Zagadki i sekwencje platformowe mają wiele rozwiązań i tras, w zależności od tego, których ech się nauczyłeś. Zamiast układać łóżka, aby pokonać lukę, mogę użyć latającego kafelka. Albo mogę użyć zdolności Tri „odwrotnego wiązania”, aby przywiązać ruch Zeldy do innego ruchomego obiektu.

Ale ani możliwości, ani świat nie były tak rozległe, jak początkowo myślałem. Po chwili zdałem sobie sprawę, iż poza głównym zadaniem nie było wiele do zrobienia. Były mniejsze szczeliny do oczyszczenia, które były pomniejszymi lochami, wszystkie z tym samym celem: znaleźć trzech do pięciu przyjaciół Tri ukrytych za potworami lub ukończyć proste zagadki platformowe. Albo było kilka zadań pobocznych do wykonania, które zwykle były celami typu „jeden i koniec”, które obejmowały albo znalezienie czegoś, albo zabicie czegoś. Tak wiele części Hyrule było po prostu pustych, zamieszkanych tylko przez okazjonalne potwory lub skrzynie ze skarbami. W końcu nie zawracałem sobie głowy próbami eksploracji, wybierając zamiast tego szybką podróż z miejsca na miejsce.

Chociaż Echa mądrości nie jest tak duży ani tak długi jak Oddech Dzikiego lub Tuszy Królestwawszystkie trzy gry opierają się na podstawowym założeniu: „Oto otwarty świat i mnóstwo umiejętności, rozwiąż je”. Co sprawiło, Oddech Dzikiego i Tuszy Królestwa tak zabawne było to, iż obie gry przedstawiały tak wiele różnych rodzajów łamigłówek i wyzwań platformowych, które wymagały nieszablonowego myślenia, aby je rozwiązać. Podczas gdy w Echa mądrości są zasadniczo tylko dwa rodzaje wyzwań: coś jest za wysoko lub coś jest za daleko. I w prawie każdym przypadku te wyzwania można rozwiązać dzięki tej samej garści ech. Miałem ich tak wiele, jak sękate, toczące się kłody kolców, których nigdy nie miałem okazji użyć. Gra nigdy nie dała mi powodu, żebym.

90 procent wyzwań platformowych w grze należy rozwiązać dzięki łóżek i trampolin.

Walka była o wiele lepsza w zachęcaniu do kreatywności niż platformowanie. Każdy wróg ma inne wzorce ruchu i ataku, wymagające starannego doboru odpowiedniego potwora lub przedmiotu, aby mu przeciwdziałać. Wężopodobne potwory linowe są szybkie, nisko nad ziemią i trudne do zauważenia, gdy są zakamuflowane w swoim trawiastym siedlisku, co sprawia, iż ​​nie można ich trafić potworami atakującymi wręcz. Po tym, jak zmarnowałem zbyt dużo czasu, mając nadzieję, iż mój ptak echo poderwie go z ziemi, odkryłem o wiele prostsze rozwiązanie: podpalić wszystko pochodnią. A gdy nie mogłem znaleźć odpowiedniego potwora do tego zadania, Zelda może używać miecza, strzał lub bomb Linka przez ograniczony czas.

Myślę, iż wyjątkowa możliwość używania miecza przez Linka stanowi sedno tego, co ostatecznie rozczarowuje w tej grze. Echa mądrości: cała inteligencja Zeldy nie jest na wiele. Jasne, miałem do dyspozycji dziesiątki ech, ale w połowie gry przeszkadzały mi tylko wtedy, gdy przewijałem je, by dotrzeć do tych samych pięciu ech, o których wiedziałem, iż wykonają zadanie. Walka była lepsza, ale kiedykolwiek chciałem, mogłem udaremnić trudnego wroga, po prostu dźgając go na śmierć. To nie znaczy, Echa mądrości nie było zabawne. Nie poświęciłbym czasu w wyczyszczenie każdego opcjonalnego lochu lub większości zadań pobocznych, gdybym się nie bawił.

Ale po 35 latach użyczenia jej imienia kultowej serii, chciałem, aby pierwsza gra z Zeldą była choć trochę godna jej inteligencji i siły.

Legenda Zeldy: Echa Mądrości pojawi się na Nintendo Switch 26 września.