Kącik Retro: Beat 'Em & Eat 'Em (A2600). Piksel łupany

Seks się sprzedaje. Pozwolę sobie rozpocząć niniejszy tekst tym jakże wyświechtanym truizmem. Mowa będzie bowiem o erotyce, ale bynajmniej nie zwyczajnej, ale szwedzkiej! Sami przyznacie, iż hasło „szwedzka erotyka” brzmi w pewien sposób wyniośle, jakbyśmy za chwilę mieli doświadczyć czegoś wyjątkowego, zawstydzającego swoją jakością erotyczną konkurencję. Tymczasem Beat ‘Em & Eat ‘Em w żadnym razie tych pięknych wizji nie spełnia. To zwyczajnie bardzo zła gra jest.

Spis Treści

• Historia
• Rozgrywka
• Podsumowanie

Pionierzy seksualnej rewolucji

Warto ją jednak znać, choćby po to, by zaszokować przyjaciół swoją szeroką wiedzą na temat gier (a przy okazji prawdopodobnie ich stracić, zresztą razem ze swoją reputacją). Jest to bowiem relikt czasów piksela łupanego, istnego Dzikiego Zachodu na growym poletku, kiedy możliwości były nieograniczone, choć zasoby już w żadnym razie nielimitowane nie były. Powstało nowe medium, powstać musiały również gry erotyczne, choć trudno tu mówić o zaawansowaniu współczesnych produkcji z tego nurtu. To właśnie wtedy na Atari 2600 wyszły między innymi takie „hity” jak wyjątkowo kontrowersyjne i niesmaczne Custer’s Revenge czy Beat ‘Em & Eat ‘Em właśnie.

Upadlać się we dwójkę jakoś tak raźniej.

Kuriozalny pomysł, kilka więcej

Trzeba pochwalić ekipę ze szwedzkiego Mystique za kreatywność bądź – jeżeli ktoś woli – naznaczyć stygmą za dziwną fetyszyzację ich produkcji. Choć Beat ‘Em & Eat ‘Em erotykiem jest, to seksu w nim nie uświadczymy ani przez chwilę. Gra to bowiem absurdalna wariacja na temat Kaboom! z 1981 roku, w której wcielamy się w dwie (bądź jedną, zależnie od wybranego trybu) roznegliżowane panny, a naszym celem jest łapanie „wytworów” równie nieubranego pana, stojącego na dachu pobliskiego budynku z olbrzymim „gnatem” w ręku. jeżeli choć jedna kropla spadnie na ziemię, tracimy życie. Nie ma jednak co płakać nad rozlanym mlekiem, tych mamy bowiem kilka, a co 69 punktów zdobywamy kolejne. Erotyzmu w tym tyle, co w podglądaniu starszego sąsiada na toalecie, ale każdemu jego porno.

Zdecydowanie większym grzechem Beat ‘Em & Eat ‘Em jest natomiast fakt, iż nie broni się ono choćby jako gra. Przede wszystkim sterowanie woła o pomstę do nieba, bo precyzji w nim absolutnie brak. Panny śmigają po planszy jak naszprycowane (aczkolwiek to tłumaczyło ich dewianckie zachowanie), więc już pod dotarcie do trzeciego poziomu robi się absurdalnie wręcz trudno. Mowa jednak o sterowaniu standardowym dżojstikiem Atari, z paddle’em może być lepiej. Brak też jakiejkolwiek różnorodności. Wraz z postępem robi się po prostu szybciej. Twórcy nie pokusili się choćby o zmianę kolorów na planszy. No, ale chyba wymagam w tym miejscu za dużo, bo to tytuł ewidentnie zrobiony z zamiarem zarobienia na desperatach. W końcu nie wiem, kto o zdrowych zmysłach wydałby pieniądze na tego typu produkt, zwłaszcza iż wizualnie jest zaledwie poprawnie. Sprite’y są względnie ładne, a i twórcy pokusili się o wyjątkowo obleśną animację oblizywanie się.