The Elder Scrolls Online: Firesong – recenzja (PS5). Złowrodzy druidzi

High Isle, choć bynajmniej nie przypadło do gustu wszystkim fanom, stanowiło powiew świeżego powietrza po Blackwood i całkiem niezłym, acz wcale nie doskonałym Deadlands. Przede wszystkim jednak stanowiło istotny punkt milowy w Wojnie Trzech Sztandarów, bowiem na archipelag Systres trafialiśmy, by dopilnować, aby doszło do rozmów pokojowych między trzema władcami zwaśnionych królestw. Jak to jednak w ESO bywa, tak i w tym przypadku historia urywała się w połowie, oczekując na swoją kontynuację w mniejszym DLC. Odpowiedzi miały nadejść w Firesong, ale czy je w nim znajdziemy?

Spis Treści

• Fabuła
• Świat
• Aktywności
• Podsumowanie

Na uboczu pertraktakcji

Żadnym zaskoczeniem nie będzie, jeżeli powiem, iż nie, bo Wojna Trzech Sztandarów stanowi oś fabularną dla całej gry, więc jej przedwczesne zakończenie z punktu widzenia pompującego kolejne rozszerzenia studia (a przede wszystkim wydawcy) nie miałoby najmniejszego sensu. Tak więc dodatek ten rozmowy pokojowe odsuwa na bardzo odległy plan – dalsza część tego wątku kontynuowana jest w nudnym epilogu, dostępnym po skończeniu Firesong i High Isle – skupiając się za to na tytułowym kręgu druidów, próbującym zdobyć artefakty druidzkiego króla.

Druidzi, choć potencjalnie ciekawi, są jedną z najnudniejszych frakcji ESO.

Przyznam, iż wątek związany z „magami natury” w High Isle niezbyt przypadł mi do gustu, a i sami druidzi w fantastyce dalecy są od bycia moimi ulubionymi czarodziejami. Tym samym Firesong wymęczył mnie pod tym względem jeszcze bardziej, opowiadając głównie o nich, acz przy nie zagłębiając się przy tym zanadto w ich historię i kulturę. Połowa czasu „antenowego” poświęcona jest bowiem miastu Vastyr i rządzącemu nim rodowi Mornard. W pełni rozumiem konieczność wprowadzenia dużego miasta, służącego graczom za bazę wypadową, a i sam wątek wypada całkiem nieźle, ale wolałbym chyba, by fabularny ciężar spadł w całości na druidów, pozwalając graczom na dogłębniejsze poznanie tych dziwacznych czarowników.

Zakamarki i osobowości Galen

Na szczęście zdecydowanie lepiej od głównego wątku wypadają zadania poboczne. Podobnie jak było to w przypadku High Isle, tak i tworząc Firesong, scenarzyści postanowili się najwidoczniej nieco zabawić, serwując graczom jedne z najciekawszych narracyjnie przygód, choćby o ile pod kątem rozgrywki jest to klasyczne ESO. Świetnym tego przykładem jest chociażby pomoc pewnemu znanemu szefowi kuchni w przyrządzeniu fantastycznej poprawy na ulicach Vastyru, a także spotkanie z dwójką złodziei, którzy w wyniku nieporadnej próby kradzieży druidzkiego artefaktu zostali przemieni w świecącą kulkę i drzewo. Wypada to naprawdę fajnie i aż chce się zwiedzać mapę w poszukiwaniu kolejnych zadań.

Glimmertarn, czyli miasto druidów, ma w sobie masę uroku.

Zwłaszcza iż sama wyspa Galen, na której osadzono akcję Firesong, prezentuje się naprawdę pięknie. Już High Isle udowodniło, iż archipelag Systres obfituje w przepiękne widoki i nie inaczej jest tutaj. Choć Galen nie może poszczycić się niesamowitymi rozmiarami, nadrabia je różnorodnością. Na południu znajdziemy wiekowo wyglądające miasto Vastyr, o którym była już mowa, ale to nie jedyny ośrodek miejski, bowiem na północy powita nas wioska druidów Glimmertarn. Zaznaczyć warto, iż wizualny przepych okupiony został problemami technicznymi, bo wizyta w którymkolwiek z tych dwóch miejsc skutkuje widocznymi spadkami klatek. Samo Galen pełne jest również pięknych, zielonych, acz jednocześnie kamienistych wyżyn, zjawiskowych klifów, a choćby spalonych płynącą z wulkanu lawą lasów. Mało tego, teoretycznie Firesong oferuje również drugą wysepkę, Y’fellon, ale ta służy raczej jako instancja, niż pełnoprawna lokacja.

Pańszczyzna do odrobienia

Jeżeli zaś o aktywności do odhaczenia chodzi, ponownie mierzymy się tutaj z klasyką. Ot, dwie nowe instancje – Embervine i Faun’s Thicket (tę akurat trzeba pochwalić za ciekawych przeciwników w postaci jeleniowatych faunów) – które oferują swoje questy i pozwalają na pozyskanie nowych zestawów uzbrojenia (łącznie jest ich sześć). Poza tym na pokonanie oczekuje trójka world bossów, wliczając w to ciągle przemieszczającego się The Preserver of Galen, a także powracające z High Isle światowe eventy, czyli Volcanic Venty. Zabraknąć nie mogło również szeregu powtarzalnych questów pobocznych. Zawartości, jak zawsze, jest zatem sporo.